ONCE UPON A TIME...(στην αδερφή μου!)

Θα 'θελα να μιλήσω ώρες ολόκληρες για ένα ξεχωριστό κι ιδιαίτερο πλάσμα, που με κάνει να φαίνομαι αυτός που είμαι... να μην προσποιούμαι... να αισθάνομαι τον εαυτό μου. Κι ας μαλώνω ή νευριάζω μαζί του, γιατί αντιλαμβάνομαι πως μου ασκεί πίεση "ξερόλα". Καταλαβαίνω όμως ότι προκειμένου να δώσει κάποια λύση, ξεφεύγει λιγάκι στη διαχείριση της ομιλίας. 

Χαρακτηρίζεται από έντονη αντιπαράθεση και τόνο φωνής πάνω σε λεπτές ισορροπίες. Το ίδιο όμως γίνεται με όλους, γιατί έτσι είναι ο λόγος της! Δεν παραμένει επιδερμική και απαθής, αλλά μπαίνει στην καρδιά του προβλήματος προσπαθώντας να δώσει ουσιαστικές λύσεις. Παθιάζεται πολύ. Δεν το κάνει απλά για να το κάνει και φυσικά ούτε καν από εμπάθεια. Περισσότερο κακό στον εαυτό της κάνει θα έλεγα, έχοντας να αντιμετωπίσει και προβλήματα άλλων! Γενικά είναι ένα υπερκινητικό άτομο γεμάτο ζωή.

Μου αρκεί μόνο που είμαι μαζί της, να τη νιώθω δίπλα μου όποτε τη χρειαστώ, να με νοιάζεται όσο τα παιδιά της, να με βοηθάει όταν πέφτω, να με στηρίζει όταν σέρνομαι. Μεγαλώσαμε μαζί κάτω απ' την ίδια στέγη, σε ίδιες συνθήκες, παίξαμε στις ίδιες γειτονιές, πήγαμε σχολεία στις ίδιες πόλεις, τσακωθήκαμε αρκετές φορές από παιδιά. Ήρθαμε στον κόσμο με διαφορά τεσσάρων χρόνων. Δεν έτυχε να έρθουμε καβάλα στο ίδιο φύλλο κι αυτό σε συνάρτηση και με την ηλικία, δεν έγιναν ποτέ βασικά εμπόδια προς τα διαφορετικά ενδιαφέροντα. 

Μιλάω για την αδερφή μου, που μου έδωσε πνοή όταν ένιωθα ότι πνιγόμουν. Στέκεται πάντα δίπλα να μου κρατάει το χέρι... την υπεραγαπώ. Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γύρω μου για να στέκονται δίπλα μου και ν' ανέχονται αυτόν το φρικτό κι απαίσιο χαρακτήρα με τις ιδιοτροπίες του. Ο,τι χρειαστεί θα το κάνω αμέσως..! Το μεγαλύτερο εμπόδιο σε κάθε σχέση είναι ο εγωισμός. Για ν' αντέξει όμως αυτή η σχέση τόσο καιρό έχει δοκιμαστεί πολλές φορές στο παρελθόν και άντεξε στις ζηλοτυπίες, στις κόντρες και στις φθορές. Θα μπορούσαν να υπάρξουν πολλά εμπόδια. Παραμερίστηκαν ταυτόχρονα μονομιάς ή παρακάμφθηκαν χωρίς άλλη σκέψη και πικρία. 

Λένε πως τα αδέρφια μεγαλώνοντας γίνονται παράξενα και χαράσσουν την πορεία τους σε αντίθετους κόσμους. Καταφέρνουν όμως να συγκεντρώσουν πολλά όμορφα συναισθήματα που σε καμιά άλλη σχέση δε βρίσκουμε, αλλά και ταυτόχρονα πασχίζουμε πάρα πολύ για να τα αποκτήσουμε. Όμως, και σ' αυτήν εδώ τη σχέση δε θα μπορούσε να χωρέσει κάτι άλλο απ' την ίδια την αγάπη... μονάχα αγάπη. Απ' αυτήν ξεκινάμε και σ' αυτήν καταλήγουμε!

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  ΠΟΥ  ΕΙΜΑΙ  ΔΙΠΛΑ  ΣΟΥ!

Υ.Γ.-1: Θέλω να προσθέσω κάτι για αυτήν τη σχέση και να μείνει εδώ. Από καιρό ήθελα να κάνω αφιέρωση στο ιστολόγιο στην αδερφή μου κι εκτιμώ ότι τώρα ήρθε η κατάλληλη στιγμή! Κι η στιγμή αυτή καθορίζεται απ' τις δοκιμασίες της ίδιας της ζωής. Είναι ένα άτομο που παραμένει-ακόμα τουλάχιστον-στο πλάι μου... τόσο απλά! Δεν ξέρω πως θα είμαστε μετά από χρόνια, αλλά κάτι μου λέει ότι θα μείνουμε μέχρι τέλους ο ένας δίπλα στον άλλον! Θέλετε η διαίσθηση, θέλετε οι δοκιμασίες που λέγαμε, θέλετε ακόμα ο Θεός... δεν ξέρω, αλλά έτσι αισθάνομαι και το λέω εδώ μέσα για να μείνει σαν αποτύπωμα! Είμαστε δυο αδέλφια που διαπιστώσαμε αυτό τον χρόνο που μένουμε στην ίδια πόλη, ότι δεν ταιριάζουμε... ναι, είμαστε εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλά στο μόνο που συμφωνούμε είναι η αγάπη κι η καλοσύνη. Για μένα αυτό δεν είναι περίεργο, αλλά αποτελεί μια ακόμα απόδειξη το πόσο μεγάλη ενωτική δύναμη έχουν αυτά τα τόσο όμορφα και αγνά συναισθήματα!

Υ.Γ.-2: Δε θεωρώ ικανό τον εαυτό μου να συμβουλεύσει κανέναν!

Μπορώ όμως να πω αυτό... έτσι, σαν άποψη: Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που δεν είναι απαραίτητο να σκέφτονται το ίδιο με μας. Αυτό ακούγεται λογικό μέχρι ένα σημείο, αλλά όμως καταντάει εγωιστικό όταν με δόσεις πίεσης προσπαθούμε να περάσουμε τη δική μας άποψη. Μια τέτοια προσπάθεια-και σωστή να είναι-, μπορεί να φέρει αντίθετα αποτελέσματα, ενώ στο τέλος κινδυνεύουμε να χάσουμε τον εαυτό μας ανάμεσα στις λέξεις! Μερικές φορές ίσως χρειάζεται να γίνεται έντονα αυτό. Έχω όμως την εκτίμηση αλλά και την πίστη, πως υπάρχουν καλύτεροι τρόποι!