Παρακάτω δημοσιεύονται μερικές σκέψεις της κόρης μου Χρύσας που 'ναι μαθήτρια Α' Λυκείου, τις οποίες αφού έγραψε σ' ένα χαρτί, μου τις έδωσε για να τις διαβάσω. Μ' άρεσε τόσο η σκέψη της όσο κι η γραφή της και σαν πρώτη φορά που συμμετέχει σε τέτοια προσπάθεια δεν τα πήγε κι άσχημα. Αφού την είχα "φάει" να γράψει κάτι δικό της για το ιστολόγιο, τώρα αρχίζω να προβληματίζομαι κι εγώ με τις σκέψεις της. Καλά να πάθω!αχαχα! Το τι τράβηξα για να την παροτρύνω δεν περιγράφεται. Είπαμε όμως, εδώ μέσα μπορούν να συμμετέχουν όλοι και να λέγονται τα πάντα όλα... γνωστοί κι άγνωστοι. Οι γνωστοί απευθείας σε μένα κι οι άγνωστοι στέλνοντας το κείμενό τους στο e-mail του ιστολογίου. Όποτε κι αν θελήσουν μπορούν να εκθέσουν τους προβληματισμούς τους και τις ανησυχίες τους. Σταματώ λοιπόν εδώ την πολυλογία μου και προχωρώ στο κείμενό της:
"Σ' αυτό το τσαλακωμένο χαρτί ξετυλίγω μία-μία τις σκέψεις μου και προσπαθώ να λύσω τ' αναπάντητα ερωτήματά μου. Τώρα θ' αναρωτιέστε πως μια 16χρονη κοπέλα μιλάει τόσο ώριμα. Σας διαβεβαιώνω πως τα ώριμα παιδιά στην ηλικία μου σπανίζουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά στις μέρες μας. Είμαι ώριμη γιατί η μέχρι τώρα ζωή μ' έκανε ώριμη... γιατί οι καταστάσεις κι οι συνθήκες με 'καναν αυτό που 'μαι σήμερα και που θα συνεχίσω να 'μαι μέχρι να πεθάνω!(ακούστηκε κάπως μακάβριο αυτό!). Μπορεί ν' ακούγομαι ψωνάρα κι εγωίστρια αυτήν τη στιγμή, αλλά ήθελα όμως να τα πω και να τα βγάλω από μέσα μου. Κι αυτό για μένα είναι πρόκληση.
Κάτι άλλο που με προβληματίζει(σαν έφηβη που 'μαι), είναι το να βρεις το άλλο σου μισό. Όσο κι αν προσπάθησα(ναι! γιατί όσο αστείο κι αν σας φαίνεται το 'κανα κι αυτό, όσο κι αν ξέρω ότι τον έρωτα δεν τον επιδιώκεις, αλλά τον συναντάς τυχαία στη ζωή σου), δε μπόρεσα να βρω αυτό που με γεμίζει, αυτό που με ολοκληρώνει. Το ξέρω πως είναι πολύ νωρίς για να τα σκέφτομαι όλα αυτά, αλλά επίσης ξέρω πως για μένα θα 'ρθουν πολύ δύσκολες μέρες και θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου να με νοιάζεται... να με καταλαβαίνει και να μοιράζεται μαζί μου την κάθε του στιγμή. Τώρα θα μου πείτε ότι οι φίλοι παίζουν αυτόν το ρόλο. Όχι, δεν είναι ΜΟΝΟ οι φίλοι. Μερικές φορές χρειάζεσαι έναν άνθρωπο πιο δικό σου... πιο κοντά σου... για να μοιραστείς μαζί του τ' απόκρυφα μυστικά σου...(σα να ξέφυγα λιγάκι!χαχα!)
Τέλος πάντων για να συνοψίσω, η αλήθεια είναι πως δε φανταζόμουν ποτέ τον εαυτό μου να γράφει κείμενο για το ιστολόγιο του μπαμπά μου, αλλά είναι που του το υποσχέθηκα! Και να 'μαι εδώ λοιπόν... μόλις έκανα πράξη την υπόσχεσή μου!:-)
Υ.Γ.: Τώρα που το ξαναδιαβάζω, μου φαίνεται πως ξεκινάω πολύ ποιητικά... τι να κάνεις; Γονίδια είναι αυτά...(ουπς, πάλι για μένα μιλάω... χαχαχα!)"
ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας..εφηβικές σκέψεις και ανησυχίες..καπου ειναι φυσικο..καπου μου φανηκε απαισιοδοξο και λίγο με τρόμαξε..αλλά αβυσσος το μυαλό του ανθρώπου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι όπως τα λες ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ... άβυσσος.Κι όταν βλέπεις ολόκληρο τον κόσμο να οδηγείται στην άβυσσο, τότε η αισιοδοξία είναι το τελευταίο οχυρό των παιδιών μας!Εμείς απλά μπορούμε να κάνουμε τους καραγκιόζηδες για να μην τη χάσουν και να χαμογελούν.Να ΄σαι πάντα καλά!:-)
ΔιαγραφήΝα με συγχωρεί η χάρη σας αλλά εγώ δεν βρίσκω καμία απαισιοδοξία σε αυτό το γράμμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκω πως μιλά μια νεαρή γυναίκα που αναρωτιέται για το τι θα συναντήσει στον δρόμο της. Είναι συνειδητοποιημένη πως δεν θα βρει δρόμους στρωμένους με τριαντάφυλλα και για να μιλά με αυτή την ωριμότητα έχει και τα εφόδια για να παλέψει.
Αυτό που θα της έλεγα είναι ... Να μην αφήσεις κορίτσι μου τους φόβους σου να σε νικήσουν ... είτε αυτός ο φόβος λέγεται μοναξιά, είτε λέγεται ανάγκη, είτε ζωή, φιλίες, έρωτες, δουλειά ... Ο φόβος να μην γίνει οδηγός σου και ποτέ, μα ποτέ μη γυρνάς την πλάτη σε ότι σε πληγώνει. Κατά πρόσωπο όλα για να μη μένουν στην ψυχή σου ερωτηματικά.
Καλή συνέχεια στην ζωή σου.
Κι εσείς οι άξιοι γονείς να είστε περήφανοι που έχετε αναστήσει ένα τέτοιο πλάσμα .
Να είστε καλά !!
Λες να ΄ναι έτσι Λεβίνα;Δε λέω... τουλάχιστον ξέρει που βρίσκεται κι αυτό είναι υπέρ της.Δε θα ΄λεγα πως έχει φόβους αυτήν τη στιγμή επειδή ζούμε ακόμα, αλλά έχει ανησυχίες κι αβεβαιότητα για το μέλλον της.Φυσικό το βλέπω μ΄ αυτά που γίνονται γύρω μας.
ΔιαγραφήΣαν γονείς προσπαθούμε να περάσουμε θέματα που ΄χουν να κάνουν με τις ανθρώπινες αξίες.Εάν χαθούν αυτές, τότε χάνεις και τη ζωή.Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας άξιους, γιατί κι εμείς συνέχεια εξελισσόμαστε στις καινούργιες προκλήσεις που μπορεί μέσα απ΄ αυτές να ΄χουμε κάνει και λάθη.Η ανατροφή όμως των παιδιών δεν έχει κανόνες και θεωρίες.Είναι ανάλογα κι απ΄ το χαρακτήρα του ίδιου του παιδιού.
Οι συμβουλές σου στη Χρύσα μας πολύτιμες και σ΄ ευχαριστούμε από καρδιάς!Να ΄σαι πάντα καλά και καλό σου απόγευμα!
Ο Έρωτας θα μας σώσει. Το πιστεύω. Και χαίρομαι που το πιστεύει και ένα παιδί 16 χρονών. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα την χαίρεσαι.
Καλό βράδυ.
Αυτός ο αόρατος έρωτας μας κρατάει όλα αυτά τα χρόνια άλλωστε.Μου θυμίζει τον εαυτό μου, όταν αυτά τα συζητούσα με τον κολλητό μου.Την εποχή εκείνη δεν είχες δικαίωμα να ΄χεις τέτοιες ανησυχίες... πόσο μάλλον να τα πεις στους γονείς σου!Κι αν τα ΄λεγες, μήπως υπήρχε πιθανότητα να σε καταλάβουν;
ΔιαγραφήΚαλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο να περάσεις!:-)
Ένα θα ευχηθώ: Να είστε για πάντα φίλοι και μετά συγγενείς.Να είστε πάντα καλά να χαίρεστε τη φιλία σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό προσπαθώ Κοινέ Θνητέ κι η σχέση μας βασίζεται πρώτα απ΄ όλα στη φιλία!
ΔιαγραφήΝα ΄σαι πάντα καλά φίλε μου και χαίρομαι που τα λέμε!:-)
Καλώς σε βρηκα μεσα απο τις σκ΄ςεψεις ένος αξιολατρευτου κοριτσιου , της κόρης σου ,ευχομαι η σχεση σας να βασίζεται στην φιλία και την αλήθεια για πάντα σας φιλω
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καλωσορίζω marilise στο σπιτικό μου και χαίρομαι που σε γνωρίζω.
ΔιαγραφήΗ φιλική σχέση μεταξύ του γονιού και του παιδιού είναι πρωταρχική.Έτσι κτίζεται κι η εμπιστοσύνη κι η αλήθεια απλά την διατηρεί.
Να ΄σαι πάντα καλά και θα τα λέμε!:-)